Vrouwenbesnijdenissen, kindermagneten en Mozes
Blijf op de hoogte en volg Pascalle
09 Oktober 2014 | Tanzania, Arusha
Op donderdag 25 september was het zo ver; lekker in het vliegtuig naar Tanzania om de herfst met zon te vieren. In onze rechtstreekse luxe KLM vlucht die we van school hadden gekregen, gingen al snel de tv'tjes van Aron en mij kapot. Heel vervelend was dat maar KLM, fantastische organisatie dat het is, heeft ons toen plekken in 'comfort economy' gegeven. Dus hebben we 10 uur lang in luxe mogen vertoeven. Toen we aankwamen merkte ik meteen dat ik geen klap kreeg van het warmteverschil. Het was namelijk vrij koel. Rashid stond met een bordje: 'Kilimanjaro film institute' ons op te wachten maar sprak geen Engels. Met handen en voeten werden we naar ons verblijf in Arusha gebracht waar we werden opgewacht door de guards Seitotie en Major, die ook geen Engels spreken. Maar ontzettend gastvrij als ze zijn lieten ze onze tenten zien en namen ze ons mee naar de guesthouse voor avondeten. Petri (studente sound design) en ik sliepen de eerste 2 dagen in een tent maar zijn toen verplaatst naar de guesthouse.
De mensen zijn hier ontzettend vriendelijk en op straat zegt bijna iedereen 'hallo' tegen je. Wel kijken ze heel raar als ik mijn korte broek aan heb en er heeft zelfs al een keer iemand naar mij geschreeuwd: "PUT ON SOME CLOTHES!" Maarja, ik wil bruine benen dus ik trek me er niks van aan van die stomme cultuur. Grapje, als ik de stad in ga doe ik nu wel, respectvol als ik ben, iets langs aan maar op KFI (Kilimanjaro film institute) loop ik gewoon in mijn korte broek. We wonen dus in de guesthouse wat 5 min lopen is van KFI maar op KFI is internet dus daar zitten we vrij veel. En in die 5 min lopen maak je veel mee. Je weet wel, die typische 'white-girl-in-Africa-foto's' daar ontkom je niet aan. Ik lijk wel een soort van kindermagneet. Als ik over straat loop komen alle kinderen naar me toe rennen en ze willen me vasthouden.
De masterclasses over geluid zijn een week later begonnen dan gepland maar dat is blijkbaar heel Afrikaans. Als je de taxi belt en je zegt: "Kun je nu komen" is hij er na een uur. Maar dat is iets waar we snel gewend aan waren. Maargoed, de masterclasses zijn begonnen dus we zijn aan het werk. We filmen en interviewen en proberen een goed beeld te schetsen van wat KFI doet met geluid. Dat project is voor ons meer een 'moetje'. Wel zijn we ontzettend enthousiast over ons eigen project. We zijn warm onthaald bij 'st Jude's', een Australische organisatie die gratis onderwijs bied aan kinderen uit achterstandswijken of arme gezinnen. We hebben gemerkt dat de kinderen hier ontzettend fan zijn van Nederlands voetbal dus dat wordt onze invalshoek. Mozes is zo'n jongen en wil graag met ons meewerken. Dus samen met Mozes en 'st Jude's' gaan we een mooi project draaien!
Verder gaat alles goed, ik voel me af en toe wel wat opgesloten omdat we buiten de stad wonen en een taxiritje ontzettend duur is. De 'DallahDallah' (busje) of de 'PikiPiki' (motortaxi) zijn geen optie omdat dat voor Mzungu's (blanken) veel te gevaarlijk is. En als we dan in de stad zijn is alles ook 10 keer zo duur omdat we blank zijn. Een safari klonk als een leuk uitje maar is toch onmogelijk geworden. Wel zijn we naar het Snakepark geweest en daar heb ik een grote slang een konijn zien opeten en een slang vast gehouden. Leuk, heb ik eindelijk ook een 'ik-heb-een-slang-om-mijn-nek-foto'. Ook was daar het Masaimuseum. Wat wel leuk was maar ook best gek. Er werd namelijk een vrouwenbesnijdenis uitgebeeld en ik weet niet of ik daar nou zo blij van werd. Maargoed zoals Aron altijd zegt: "Ishcultuur". Wat ook grappig is is dat ik in Nicaragua nog op Britney Spears leek en hier op Rebel Wilson (ook geen belediging). Het schoonheidsbeeld is natuurlijk overal ter wereld anders.
Ook was ik nog jarig, dat was erg leuk. Goed gevierd met veel alcohol. In de discotheken wordt wederom weer goed gedanst en ik schaam me dan wel een beetje als a-ritmische Mzungu. We hebben het 'Arusha African Film Festival' bezocht (vet slechte film gekeken, 'Goede tijden, Slechte tijden van Afrika") En we hebben een hele lieve en gezellige kokkin die elke dag weer heerlijk voor ons kookt. Ik ben vooral fan van Chapati, een soort Roti. Mister Joel is onze guard in de guesthouse en hij is heel lief maar een beetje gek. Toen hij vertelde over zijn dochter die een kind heeft maar niet getrouwd is zei hij: "What can I do? Should I kill baby?" Best gek.
En wie er ooit beweerd heeft dat in Afrika de zon altijd schijnt die liegt. We hebben echt herfstweer gehad. Maar dat ligt blijkbaar ook aan het feit dat we tussen de bergen wonen. Dat is wel ontzettend mooi hoor. Als het helder weer is kun je de top van Mount Meru (op 4 na hoogste berg van Afrika) goed zien. De Kilimanjaro heb ik nog niet gezien maar dat komt vast nog wel. Als we klaar zijn met het draaien van onze projecten vertrekken we naar de kustplaats Bagamoyo aka Bagayolo. Daar schijnt het wel altijd mooi weer te zijn.
En dan nog het allerleukste nieuws: In onze laatste vakantieweek zijn we van plan om naar Zanzibar te gaan. Nu hebben we gehoord dat Fay en Thijs, vrienden van Aron en mij waarmee we 4 maanden in Niacaragua hebben gewoond, ons komen opzoeken! Het ticket is geboekt dus het wordt een fantastische week!
Ik hoop dat jullie niet al te gek worden van de zwarte pieten discussie. Ik zal nog eens vragen wat de mensen er hier van vinden. Voor nu, veel plezier met Halloween en ik ga even zwemmen. Het is 30 graden vandaag. Lekker!
Doeiiii Kwa heri!
De mensen zijn hier ontzettend vriendelijk en op straat zegt bijna iedereen 'hallo' tegen je. Wel kijken ze heel raar als ik mijn korte broek aan heb en er heeft zelfs al een keer iemand naar mij geschreeuwd: "PUT ON SOME CLOTHES!" Maarja, ik wil bruine benen dus ik trek me er niks van aan van die stomme cultuur. Grapje, als ik de stad in ga doe ik nu wel, respectvol als ik ben, iets langs aan maar op KFI (Kilimanjaro film institute) loop ik gewoon in mijn korte broek. We wonen dus in de guesthouse wat 5 min lopen is van KFI maar op KFI is internet dus daar zitten we vrij veel. En in die 5 min lopen maak je veel mee. Je weet wel, die typische 'white-girl-in-Africa-foto's' daar ontkom je niet aan. Ik lijk wel een soort van kindermagneet. Als ik over straat loop komen alle kinderen naar me toe rennen en ze willen me vasthouden.
De masterclasses over geluid zijn een week later begonnen dan gepland maar dat is blijkbaar heel Afrikaans. Als je de taxi belt en je zegt: "Kun je nu komen" is hij er na een uur. Maar dat is iets waar we snel gewend aan waren. Maargoed, de masterclasses zijn begonnen dus we zijn aan het werk. We filmen en interviewen en proberen een goed beeld te schetsen van wat KFI doet met geluid. Dat project is voor ons meer een 'moetje'. Wel zijn we ontzettend enthousiast over ons eigen project. We zijn warm onthaald bij 'st Jude's', een Australische organisatie die gratis onderwijs bied aan kinderen uit achterstandswijken of arme gezinnen. We hebben gemerkt dat de kinderen hier ontzettend fan zijn van Nederlands voetbal dus dat wordt onze invalshoek. Mozes is zo'n jongen en wil graag met ons meewerken. Dus samen met Mozes en 'st Jude's' gaan we een mooi project draaien!
Verder gaat alles goed, ik voel me af en toe wel wat opgesloten omdat we buiten de stad wonen en een taxiritje ontzettend duur is. De 'DallahDallah' (busje) of de 'PikiPiki' (motortaxi) zijn geen optie omdat dat voor Mzungu's (blanken) veel te gevaarlijk is. En als we dan in de stad zijn is alles ook 10 keer zo duur omdat we blank zijn. Een safari klonk als een leuk uitje maar is toch onmogelijk geworden. Wel zijn we naar het Snakepark geweest en daar heb ik een grote slang een konijn zien opeten en een slang vast gehouden. Leuk, heb ik eindelijk ook een 'ik-heb-een-slang-om-mijn-nek-foto'. Ook was daar het Masaimuseum. Wat wel leuk was maar ook best gek. Er werd namelijk een vrouwenbesnijdenis uitgebeeld en ik weet niet of ik daar nou zo blij van werd. Maargoed zoals Aron altijd zegt: "Ishcultuur". Wat ook grappig is is dat ik in Nicaragua nog op Britney Spears leek en hier op Rebel Wilson (ook geen belediging). Het schoonheidsbeeld is natuurlijk overal ter wereld anders.
Ook was ik nog jarig, dat was erg leuk. Goed gevierd met veel alcohol. In de discotheken wordt wederom weer goed gedanst en ik schaam me dan wel een beetje als a-ritmische Mzungu. We hebben het 'Arusha African Film Festival' bezocht (vet slechte film gekeken, 'Goede tijden, Slechte tijden van Afrika") En we hebben een hele lieve en gezellige kokkin die elke dag weer heerlijk voor ons kookt. Ik ben vooral fan van Chapati, een soort Roti. Mister Joel is onze guard in de guesthouse en hij is heel lief maar een beetje gek. Toen hij vertelde over zijn dochter die een kind heeft maar niet getrouwd is zei hij: "What can I do? Should I kill baby?" Best gek.
En wie er ooit beweerd heeft dat in Afrika de zon altijd schijnt die liegt. We hebben echt herfstweer gehad. Maar dat ligt blijkbaar ook aan het feit dat we tussen de bergen wonen. Dat is wel ontzettend mooi hoor. Als het helder weer is kun je de top van Mount Meru (op 4 na hoogste berg van Afrika) goed zien. De Kilimanjaro heb ik nog niet gezien maar dat komt vast nog wel. Als we klaar zijn met het draaien van onze projecten vertrekken we naar de kustplaats Bagamoyo aka Bagayolo. Daar schijnt het wel altijd mooi weer te zijn.
En dan nog het allerleukste nieuws: In onze laatste vakantieweek zijn we van plan om naar Zanzibar te gaan. Nu hebben we gehoord dat Fay en Thijs, vrienden van Aron en mij waarmee we 4 maanden in Niacaragua hebben gewoond, ons komen opzoeken! Het ticket is geboekt dus het wordt een fantastische week!
Ik hoop dat jullie niet al te gek worden van de zwarte pieten discussie. Ik zal nog eens vragen wat de mensen er hier van vinden. Voor nu, veel plezier met Halloween en ik ga even zwemmen. Het is 30 graden vandaag. Lekker!
Doeiiii Kwa heri!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
