Corn island, jungle en het heftige machete verhaal

Nieuwe maand, nieuwe stad, nieuw project en een nieuw verhaal. Ik zit op dit moment op de veranda van het huis waar we in de weekenden mogen verblijven in de stad Waspam. Dat is wel even wat anders dan het mooie huis waarin we woonden in Puerto. Het is een soort klooster bij een katholieke kerk. Er staan verschillende huizen voor logees die vol staan met stapelbedden. de douches zijn te vinden in de kelder wat een grote open ruimte van vies beton is dus privacy bestaat hier niet. Naast mensen wonen hier ook kakkerlakken, ratten en heel veel muggen dus ik ben erg blij dat ik toch een klamboe heb meegenomen. Ik denk niet dat ik overdrijf als ik zeg dat ik rond de 200 muggenbulten meer heb dan de anderen, gelukkig slik ik malariapillen want anders had ik al lang malaria. Aron en ik hoopten vanochtend op een pizza-ontbijtje omdat we gisteren onze restjes hadden meegenomen uit de pizzeria maar de ratten waren ons helaas voor. Het klinkt allemaal heel ellendig en de slaapkamers en douches doen me denken aan een concentratiekamp maar de mensen hier zijn zo ontzettend lief en gastvrij dat het me eigenlijk vrij weinig doet, ondertussen zijn we natuurlijk ook wel wat gewend. Goed, laat ik beginnen waar ik vorige keer ben geëindigd: de vakantie!

Na 2,5 maand in Puerto Cabezas te zijn geweest waren we wel toe aan vakantie en omdat het vliegtuig pas op zondag vertrok en vrij duur was hadden Fay, Thijs, Aron en ik besloten mee te gaan met een andere groep die een boot hadden weten te regelen. Dus naïef als we waren besloten we met deze 'panga', een klein bootje mee te gaan om de zee over te steken. Over de reisduur waren de meningen verdeeld, de een zei dat het 3 uur varen was en de ander 5 uur maar niemand had ooit verwacht dat we 9 uur op deze boot zouden zitten. De eerste 3 uur waren nog wel te doen, veel gestuiter en water over ons heen maar prima vol te houden, tot we de zee moesten oversteken. Het gestuiter werd zo heftig dat ik dacht dat we elk moment zouden kunnen omslaan en ik kon mijn ogen niet meer open houden omdat er elke 5 seconden en plens water over me heen viel. Ik durfde mijn handen niet meer van de reling te halen en ik heb de laatste 6 uur mijn zwemvest aangehad. Ik dacht letterlijk dat ik dood zou gaan en toen de kapitein op open zee verdwaald was dacht ik er zelfs aan om zelf maar het water in te springen om de haaien te voeren. Nouja oké dat nog net niet maar het kwam in de buurt. Toen we land zagen waren we al zo zwak en onderkoeld dat we niet eens meer blij waren en we hebben de rest van de avond nog het gevoel gehad alsof we op de boot zaten. Over de vakantie zelf kan ik niet heel veel vertellen, het was echt een vakantievakantie. Op Big Corn island hebben we veel gedronken, gegeten en een karretje gehuurd om mee over het eiland te rijden. Het was heerlijk om even een keer de toerist uit te hangen. Op woensdag gingen we naar Little Corn island, achteraf heb ik spijt dat we daar niet eerder heen zijn gegaan, wat was het daar mooi! Er rijden geen auto's en alles is op loopafstand, de zee is blauw en het strand is wit. Ook zijn de honden gezond en hebben we heerlijk westers kunnen eten. Er hangt een ontzettende hippiesfeer op het eiland en dat vond ik wel fijn. Wel gek dat er meer blanke mensen waren dan Nica's omdat we de afgelopen maanden de enige blanken in de omgeving waren geweest. Aron, Fay en Thijs hebben gedoken maar dat vond ik te duur dus ik ben gaan snorkelen. Achteraf bleek dat ik bijna net zoveel als hen heb gezien dus ik heb gelukkig niet heel veel gemist. In het eerste rif waar we gingen snorkelen zagen we meteen al een haai, een 'Nurseshark' supervet! Ik heb echt 2 meter naast de haai gezwommen, dat vond ik eng maar ook heel stoer. Verder nog een grote rog gezien, een 'Lionfish' en heel veel mooie kleuren. Ons huisje stond op het strand dus we konden 's ochtends meteen de zee in. Ook liepen er overal reusachtige krabben rond heftig joh. Al met al een superleuke vakantie maar helaas moesten we na een week weer weg. We vlogen in een superklein vliegtuigje terug waar plek was voor ongeveer 12 personen. We zaten achter de piloot dus we hadden echt het gevoel dat we vlogen, ontzettend leuk en beter dan 9 uur in een panga over zee.

Terug in Puerto hadden we nog een week om dingen af te ronden want maandag werd de school geopend. Aron en ik hebben hard gewerkt en de eerste 2 documentaires zijn nagenoeg af. We zijn ontzettend blij met het resultaat en ik kan niet wachten om het aan kinderen te laten zien. Ik ben erg benieuwd wat de reacties van kinderen zijn op bijvoorbeeld het eten van schildpad en de verschillen tussen de ziekenhuizen in Nederland en Nicaragua. Ook de andere teams hebben erg hard gewerkt, het bouwteam heeft de school op 1 deur na af gekregen en het educatie en kennisoverdrachtsteam hebben certificaten en aanbevelingsbrieven uitgedeeld die erg belangrijk zijn voor de mensen hier. De lokale vrijwilligers hebben zo meer kans op een baan in de toekomst. Ook hebben Aron en ik nog een kort filmpje gemaakt over de moeder van Mercia en haar toekomstdroom omdat de stichting in de toekomst misschien mensen wil helpen een eigen onderneming te starten. De meeste mensen willen dit wel in Puerto dus de ondernemingsgeest is er, helaas is er alleen niet altijd de mogelijkheid om dit op te starten. Alicia, de moeder van Mercia, zou bijvoorbeeld graag vis willen verkopen met een koelbox in de stad maar heeft hier geen geld voor omdat ze met elke cordoba die ze heeft eten koopt voor haar gezin. Ik hoop dan ook dat dit haar gaat lukken! Zeker omdat we in deze 3 maanden toch een goede band hebben opgebouwd met haar en haar familie. Het afscheid nemen van hen vond ik best lastig. Aron en ik hebben ze een ventilator gegeven en een dikke slaapzak om op te slapen. Ze waren hier erg blij mee. Ook vond ik het erg leuk om te zien dat Alicia met het resthout van de school een wc aan het bouwen was bij haar thuis. Nu kunnen de kinderen eindelijk naar hun eigen toilet inplaats van in de bosjes of bij de buren.

De dag voordat we richting Waspam vertrokken is er ook nog ingebroken in ons huis in Puerto, zoals ik al eerder had verteld gebeurd dit wel vaker maar deze keer waren de inbrekers wel erg brutaal. De deur boven was geforceerd en de dieven hebben de kamer van Fay en mij leeggehaald terwijl wij lagen te slapen! We hebben niks gehoord maar ik vind het een ontzettend eng idee. Ik sliep de laatste tijd sowieso al met mijn dure spullen (laptop, telefoon) in bed dus dat hebben ze gelukkig niet meegenomen maar wel mijn portemonnee leeggehaald (60 euro) en alweer mijn creditcard en paspoort laten liggen dus ik vind de dieven best dom. Bij Fay was de schade iets groter, haar laptop en telefoon zijn gestolen. Maar dat er iemand naast onze bedden heeft gestaan vinden we wel echt een heel naar idee.

De volgende dag moesten we inpakken en afscheid nemen. Vooral onze schoonmaakster en mijn vriendin Jenny ga ik heel erg missen. Waarschijnlijk was ik in Nederland ook vriendinnen met haar geweest. We gaan de laatste 2 dagen voordat we naar Nederland gaan nog bij Jenny in Puerto logeren dus een echt afscheid was het nog niet. En toen… op naar de jungle! Waspam is nog niet echt de jungle maar wel de plek waar we dus in het weekend verblijven. De eerste nacht is Chino onze tolk en vriend meegeweest naar de discotheek wat wel heftig was want dat mag normaal niet van zijn geloof. Hij is zelfs ontzettend dronken geworden dus dat was biechten de volgende dag haha! Die nacht hadden we nog een groep Nica's met houten stokken achter ons aan en de 'padre' (het hoofd van de kerk en de binnenplaats) heeft zelfs nog in de lucht geschoten om ze weg te krijgen. Ja dat was een vrij heftige avond. Die zondag vertrokken we naar Uhry, een jungledorp waar het bouwteam deze maand 3 aula's gaan bouwen. Voor mij en Aron was dat niet heel leuk want er was geen elektriciteit dus we konden weinig doen. Wel heb ik nog een paar keer water gehaald uit de rivier voor op de bouw met een emmer op mijn kop. Dat ging wat minder soepel dan de vrouwen in het dorp het doen en achteraf ben ik blij dat er geen foto van gemaakt is. Ook het eten is wat kariger en drinken kan ook niet altijd. Ontbijten met rijst en bonen, lunchen met rijst en bonen en avondeten met rijst en bonen is helaas geen uitzondering hier. Op dinsdag vertrokken we met het onderzoeksteam naar het volgende dorp, Wasla. Het onderzoeksteam gaat onderzoek doen naar de behoefte en mogelijkheden voor het bouwen van nieuwe scholen in de dorpen aan de Rio Coco. Maar eerst hebben we nog een nachtje op een 'Finca' geslapen in grote tenten op een soort stenen strand aan de rivier. Dat was volgens sommigen in Honduras en volgens sommigen in Nicaragua. Ik vind het leuker om te zeggen dat ik in Honduras heb geslapen dus ik hou het daar maar op. Eerder was ik al vanaf Waspam de rivier over gezwommen naar Honduras dus ik kan zeker zeggen dat ik daar al wel eens ben geweest. De boottochten over de Rio Coco zijn echt fantastisch het is zo ontzettend mooi! Nu nog even een weekend bij de padre in Waspam en dan op naar het volgende dorp: Bum. Ik ben erg benieuwd!

Wel begin ik af en toe heimwee te krijgen. Ik heb elke dag ontzettend veel zin in bruine boterhammen en ik wil Joep kroelen of bij papa en mama eten en in bad. Ik heb zin om weer lekker te ruiken, mijn was in de wasmachine te doen en het koud te hebben. In 2 minuten naar de wc kunnen inplaats van een hoofdlampje en toiletpapier zoeken en na het plassen met een emmer te sjouwen en door te spoelen. Maar ik weet zeker dat ik na een week in Nederland het mooie weer ga missen en de lekkere rijstgerechten. Ik kan dan niet meer elke dag op slippers lopen en de mensen op straat zeggen me geen gedag meer. In de discotheken danst niemand meer en niemand noemt me meer amor.

Ik hoop dat het bij jullie ook mooi weer is en dat jullie een leuke koningsdag hebben gehad. Over 3 weken ben ik weer thuis en ik kan niet wachten om jullie Hollandse avonturen van de afgelopen maanden te horen. Is Utopia trouwens nog op tv? En hoe is het met Albert Verlinde en zijn affaire? Ik ben benieuwd.

Liefs, Pascalle

Ps, internet is vrijwel onmogelijk hier, dus antwoorden wordt moeilijk. Ik hoop nog wat foto's te kunnen uploaden.


Deze blog heb ik een week geleden geschreven. Zoals velen van jullie weten is er nog iets heftigs gebeurd wat ik niet kan overslaan. Aron en ik liepen vorige week zaterdag vanuit de discotheek naar huis en zijn toen overvallen door 2 jongens met machetes. We hebben al onze spullen meteen afgegeven maar 1 jongen vond het nog nodig in mijn bh en ondergoed te zoeken, ontzettend gemeen dat de onderbroek van Aron werd overgeslagen. Diezelfde avond hebben we nog contact gehad met de politie en de jongens werden opgepakt. In de cel zaten 8 jongens in een stinkend pishok van 10 m2, heel anders dan in Nederland. Toen ik vertelde dat een van de jongens mij had aangeraakt stond de politie op en sloeg hem keihard. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar wel van genoot. Verder werden de jongens gemarteld tot ze iets zouden zeggen. Aron en ik moesten helaas weer de jungle in dus we wisten niet hoe het zou aflopen. Gisteren zijn we meteen naar de politie geweest die alles terug heeft gevonden (behalve geld). Mijn telefoon is dus al 2 keer gestolen en 2 keer terecht gekomen! De jongens hebben 6 jaar gevangenisstraf gekregen, dat vind ik best veel. Maargoed, ze hadden kunnen weten wat er met je gebeurd na een overval. Al met al was ik vooral heel erg geschrokken, en vond ik het ontzettend vies. Maar ik ben erg trots op ons hoe rustig we hebben gehandeld en dat ons spaans goed genoeg is om te communiceren met de politie. Nu gaat alles weer goed. EINDE!