Schildpaddenkoppen, kamerborrels en het ziekenhuis

Hallo lieve vrinden.

Ik kan vanaf vandaag zeggen dat ik langer van huis ben dan ik ooit ben geweest. Iets meer dan 3 weken. Aan de ene kant voelt het heel lang geleden dat ik met papa, mama en Fabian een afscheidsdinertje deed bij La Cubanita, maar aan de andere kant lijkt het alsof ik hier net ben aangekomen. Alles blijft nieuw hier, en ik zie of hoor elke dag wel dingen die ik nog nooit gezien of gehoord had. We eten elke dag rijst met bonen, maar wel elke dag met ander vlees of vis. De guacamole is hier echt fantastisch! Wel moet ik toegeven dat ik af en toe wel zin heb in een bruine boterham met Filet Americain, maarja je kunt niet alles hebben. Gelukkig hebben ze ei over heel de wereld, dus dat eet ik hier ook graag. Jaja, het is me allemaal wat. Ik weet in ieder geval wel zeker dat ik nog lang niet naar huis wil!

Met mijn Spaans gaat het steeds beter, nog een paar weken en ik spreek het vloeiend (grapje, maar dat lijkt me wel heel leuk.) Ook probeer ik meer Miskito te leren, omdat sommige mensen hier geen Spaans spreken en straks in de jungle wordt er alleen maar Miskito gesproken. De Miskito's vinden het heel erg leuk dat we hun taal proberen te leren en ze kunnen er hard om lachen. Ik weet al wat crazy in the head in het Spaans en Miskito is: 'Loco in ze cabezas' en 'Lamla grisi'. Dus in het weekend gaan we graag een avondje loco in de cabezas.

Aron en ik hebben het eerste voortgangsfilmpje van de bouw af, die kun je vinden op Facebook. Wel heb ik soms het idee dat we de bouw bijna niet kunnen bijhouden, ineens staan er al muren van de eerste lokalen! Er wordt ontzettend hard gewerkt door iedereen, door de Nederlanders en de lokale vrijwilligers. Ik vind het allemaal prachtig om te zien. De komende 2 weken zullen we het educatieteam volgen, ik ben benieuwd! Aron en ik hebben besloten dat we voor de jeugddocumentaires de cultuur nog beter willen leren kennen, dus we proberen zoveel mogelijk te bezoeken. Zo zijn we vorige week naar het ziekenhuis geweest. Dat heeft mij voor het eerst eigenlijk een cultuurshock bezorgd. Het was zo ontzettend vol en vies. Wij als 'vreemdelingen' mochten overal (echt overal!) gewoon lopen en filmen. We hebben zelfs een kleine operatie aan een hazenlip op de gang gezien. Het zag er zo ontzettend naar uit, ik had er echt moeite mee om niet te huilen. Er waren te weinig kamers, en de matrassen waren ontzettend vies. Ik denk dat je alleen al van het liggen op zo'n matras ziek wordt. Er is geen geld voor dekens, dus als je naar het ziekenhuis moet, moet je dat zelf meenemen. We hebben de kinderafdeling gezien, de zwangere vrouwen kamer en de couveuses. Dat vond ik zo bizar! Ik weet nog dat ik niet eens naar binnen mocht toen mijn neefje in de couveuse lag en in dit ziekenhuis trekken ze vreemdelingen gewoon een gele jas aan en je mag naar binnen. Met slippers aan en een zonnebril op mijn kop stond ik bij een een baby meisje van ik denk tussen de 25 en 30 cm. Heel bizar. Ik ben echt zo blij dat ik in Nederland ben geboren! Ik hoop echt dat niemand van ons ziek wordt of naar het ziekenhuis moet.

Op die zelfde dag hadden Aron en ik een gesprek met Chino over homo's, Chino zag namelijk een homo op straat lopen en maakte hem belachelijk. We vroegen meteen aan Chino waarom hij zo deed. Chino denkt dat je op een bepaalde manier homo 'wordt'. Dieven stelen iets, dan moeten ze naar de gevangenis. In de gevangenis worden ze verkracht en dan worden ze homo. We probeerden hem duidelijk te maken dat dit niet zo is, maar dat heeft weinig zin. De mensen hier weten niet beter, helaas. Ik heb ook al veel homo vrienden gemaakt in de discotheek die het bijzonder vonden dat ik met ze kwam praten, heel gek. Normaal praat niemand met ze. Ook worden ze veel in elkaar geslagen. Ik ben volgende week uitgenodigd op het kantoor van de 'Gay rights organisation' dus ik ben benieuwd. Wel heel bizar hoe de mensen hier denken. Ze hebben gewoon te weinig kennis. Heel veel mensen hebben ook aids hier, ze krijgen gratis condooms maar ze gebruiken ze vaak niet. Stom he.

Verder zijn de weekenden hier fantastisch. We zijn afgelopen zaterdag naar een lagune gegaan, een soort zoute rivier met een zandbank in het midden naar de zee. Ik heb de hele dag in het water gespeeld en dat merk ik nu nog steeds. Ik ben zo rood als een kreeft. Volgende week beter smeren. Zaterdagnacht was Fay, een van de vrijwilligers, jarig om 12 uur dat hebben we goed gevierd. Ik lig op de kamer met Fay, Nikki en Lieke en in de discotheek drinken we altijd kamerborrels. Die zijn 's avonds heel leuk, maar de volgende ochtend wat minder. Omdat ik zo verbrand was wilde ik deze avond alweer snel naar huis. Nog een nadeel hier, dat mag ik niet. Je kan als meisje niet alleen in een taxi naar huis, dat is onveilig. Gelukkig wil er altijd wel even een vrijwilliger mee om je thuis te brengen :). Maar ik moet zeggen dat ik het wel heel vervelend vind om zo afhankelijk te zijn. Zondag zijn we even in de haven geweest. Ook heel gek, we moesten onze paspoorten laten zien maar die hadden we niet bij ons. Toen zei de beveiliger dat we voor 10 cordoba (30 cent) wel de steiger op mochten. Nou vooruit dan maar, met 10 cordoba minder op zak even een wandelingetje gemaakt en Titanic gezongen. Ook hebben we gezien hoe schildpadden gevangen worden en dat vond ik superheftig. Zulke mooie grote dieren! Maarja, het is traditie hier. En het enige land op de wereld waar ze gegeten worden is Nicaragua. Dus ik zet het maar een beetje van me af. Wel vies hoor, van die schildpaddenkoppen op de markt, en het stinkt ook!

Oja, ik heb ook nog een aapje geknuffeld.

Oke dat was het weer, doeiiiii!