Afscheid, motorritjes en slavenkelders

Lig ik dan, onder de ventilator in ons hotel in Stone town. Morgen ga ik alweer naar huis. De twee maanden zijn echt voorbij gevlogen. En het typen van een nieuw stukje heb ik steeds uitgesteld. Dus bij deze.

Afscheid nemen is natuurlijk nooit leuk maar het lastige vind ik dat het in deze situaties voor altijd is. Ik zal mijn vrienden op KFI waarschijnlijk nooit meer zien, nooit meer een praatje met die gekke ouwe mister Joel de security man en het buurkindje 'Lucky' zal een volwassen man worden en niet meer weten wie ik ben. Maar we moesten nou eenmaal weg uit Arusha. Dus we namen de bus van vrijdagochtend 7 uur. De busreis was vrij heftig maar om 6 uur 's avonds kwamen we aan in Dar es Salaam. Daar namen we nog de taxi naar Bagamoyo waar Petri en Tim ons al op stonden te wachten met een fles wijn. Petri en Tim waren namelijk al een week eerder naar Bagamoyo vertrokken om daar te helpen met geluidslessen op kunstacademie TaSUba. Dat is ook de plek waar wij sliepen met een prachtig uitzicht op zee.

Bagamoyo was een verademing na Arusha. In Arusha was het namelijk onveilig voor blanken om de 'Piki Piki' (motortaxi) te nemen dus we zaten vrij opgesloten omdat de gewone taxi hartstikke duur was. In Bagamoyo was de Piki Piki gewoon veilig. Ik heb daar de eerste dag meteen zes motorritjes gemaakt en dat voelde zo fijn en vrij! Minpuntje aan Bagamoyo was wel dat we de hele week geen water hadden. Douchen moest dus met flessen water of bij de buren. Op maandag had ik samen met Aron de 'midterm' voor school via Skype en die hebben we gehaald dus dat was heel fijn. Na een week chillen, zwemmen, eten, motorritjes en een beetje editen konden we dan eindelijk naar Zanzibar.

Bij de veerpont stonden Thijs en Fay ons op te wachten. Onze vrienden van de Nicaragua reis. Toen we aankwamen bij het hotel zijn we meteen lekker aan de cocktails gegaan, heel paradijselijk voelde dat. Ik heb trouwens nog nooit zo'n wit strand en zo'n heldere zee gezien. Echt kon zo in een reisbureau foldertje. Woensdag zijn we verplaatst naar Stone town, echt een hele mooie stad. Overal kleine straatjes en winkeltjes, heel gezellig. Maar Stone town heeft een niet heel gezellige geschiedenis. We zijn gisteren naar de oude slavenmarkt geweest, dat vond ik ontzettend heftig. We zaten in een piepklein keldertje waar je niet rechtop kon staan en we hoorden dat er in die kamer 75 slaven aan kettingen hadden gezeten met een geul in het midden als toilet. Met zijn zessen werden we er al helemaal kriebelig van. Na het bezoek voelde ik me een beetje zoals toen ik in het concentratiekamp was geweest. Ik kan gewoon niet begrijpen hoe mensen mensen hebben behandeld, echt achterlijk.

Morgen kom ik naar huis Joep, en daar heb ik best wel weer zin in. Ik heb zin in hutspot en pepernoten en zelfs in dikke truien dragen, gek he! Maar ik heb ook al bijna een jaar zomer. Tanzania was fantastisch, ik heb zoveel leuke dingen gedaan! Vandaag heb ik nog geknuffeld met een schildpad! Misschien heb ik daarom zo weinig geschreven, het was gewoon te veel haha. Wat mag ik gelukkig zijn met alles wat ik dit jaar heb mogen doen: vier maanden Nicaragua, zomer in Nederland en twee maanden Tanzania. Ik hoop dat ik in de toekomst nog veel reizen mag maken. Oja Aron en ik worden een bedrijf, leuk he! Hopen dat dat een beetje gaat lopen.

Dat was het voor nu, tot overmorgen. Heel veel plezier met de sinterklaasintocht. Ik ben best een beetje jaloers!

Liefs,
Pascalle